Dit is een liedje die gaat over God wanneer mensen wel en niet met hem kunnen lachen. Het gaat voornamelijk over wanneer we hem wel en niet nodig hebben. In het liedjes zingt Regina Spektor enkele keren 'No one laughs at God ...' en daarna telkens iets negatiefs. Zoals in het ziekenhuis, in de oorlog, als ze verhongeren of bevriezen, als de dokter je belt na een routinetest, als je kind nog niet thuis is van een feestje, als een vliegtuig oncontroleerbaar begint te trillen, als ze hun liefde hand in hand met iemand anders zien lopen, als de politie op de deur klopt met slecht nieuws, als er hongersnood, brand of overstroming is. Dit zijn allemaal slechte momenten en dan denken we aan God. Dan bidden er vele tot hen.
Maar als we iets gedronken hebben dan kunnen we wel lachen met hem, als er een mop over God wordt gemaakt lach je mee. Op de goeie momenten denk je niet aan hem, dan heb je hem niet nodig.
De laatste zin van het liedjes is 'We're all laughing with God'. Waarmee ze aantoont dat iedereen wel eens lacht met hem. Maar of we nu in goede of slechte tijden zitten het mag geen verschil uitmaken en we zouden altijd aan hem moeten denken.
Ik zelf ben misschien wel zo iemand. Ik denk aan hem als ik een probleem heb maar als ik geen problemen heb dan denk ik er niet aan. Ik ben blij dat ik dit liedje eens heb gehoord en het liedje heeft me ook aan het denken gezet.
Wat deed het liedje met u? Laat het me zeker weten hier in de reacties beneden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten