Verscheidenheid aan visies over lijden en dood?

Er zijn vijf wereldgodsdiensten in de wereld en ze hebben allemaal een andere visie over lijden en dood. 

Jodendom
Als er een jood lijd dan is dat volgens hen een straf maar wordt ook als opvoedend gezien. De joodse gelovige gelooft dat hij zal verrijzen als de Messias komt. Crematie is bij hen verboden. De overledene moet zo snel mogelijk van de opbaarruimte naar de begraafplaats worden overgebracht. De overledene zal ook nooit alleen gelaten worden. Of wel zal er een kaars dicht bij hem geplaatst worden of er blijft een licht branden. Het licht staat symbool voor de ziel van de persoon.

Christendom
Bij de christenen is lijden absurd. De oorzaak van het lijden is een vrije keuze van de persoon of van het onverklaarbare of gewoon door een deel van onze wereld. God is bij het lijden een bron van hoop, steun en kracht. Na het aardse leven hoopt een christen in de hemel te komen en niet in de hel. Op de dood volgt de hemel, het vagevuur of de hel. Als de mens sterft en hij heeft goed geleefd, dan krijgt hij deel aan het Rijk Gods, een leven in Gods nabijheid.

Islam
Lijden is een deel van Gods plan. God wil dat we ook lijden. Lijden verdwijnt door geduld te hebben en je onderwerpen aan Allah's wil. Na het leven hoopt de moslim net als de christen om in de hemel te komen en iet in de hel.

Boeddhisme
Volgens het boeddhisme is lijden onvermijdelijk in is dat gewoon een deel van ons menselijk bestaan. Een boeddhist kijkt lijden recht in de ogen. Ze leven met het idee om te ontsnappen uit de eeuwige kringloop. Men komt dus in een cyclische visie op de wereld. Op het einde van de cyclus is de dood en wedergeboorte.

Hindoeïsme
Het lijden wordt gezien als karma. Het lijden is het gevolg van iets verkeerds dat je gedaan hebt in dit of vorig leven. Lijden wordt verlost door meditatie en je plicht uit te voeren tegenover je eigen klasse of de bevolkingsgroep. Men leeft om in een hogere kaste herboren te worden of uiteindelijk brahman te bereiken. Het wereldbeeld is cyclisch. Het einde van de wereld komt als het einde van de cyclus van wedergeboorte bereikt is. Men gaat op in brahman. Dit noemt men 'moksha' of de verlossing.